yenişarbademli - ŞİİRLER

LAZIM

Allah rızası için çıkıp yola
Herşeyi önceden sezecek lazım.
Hedefe varmadan vermeyip mola
Sorunları tek tek çözecek lazım.

Halkla bütünleşip halka karışıp
Yalnız halka hizmet için yarışıp
Her zaman her yerde başa güreşip
Gönülden gönüle gezecek lazım.

Zor diye bir şey yok, mutlaka olur
İşin yolunu yordamını bilir,
İmkansız ise biraz zaman alır
Diyerek, bir destan yazacak lazım.

Eşi benzeri olmayacak alemde
Kalmayacak hiçbir işi kelamda
Kendi öz babasını bir kalemde
Tereddüt etmeden çizecek lazım.

Şahsi menfaat olmadan tasası
Halka hizmet düşüncesi esası,
Elde daim adaletin asası
Eleyip elekten, süzecek lazım.

Gayet mütevazi, kibirden uzak
Herkese açmayı bilecek kucak
Birlik ve beraberliğe kim tuzak
Kurarsa kursun, bozacak lazım.

Ergün’üm yeter, açmayalım daha
Bana ne deyip, geçmeyelim daha
Laf olsun diye seçmeyelim daha
Müstehaktır bizi düzecek lazım.

26.02.2008/Konya

ZİHNİYET

Memleketi bu duruma getiren,
Kediye ciğeri veren zihniyet
Her bir türlü güzelliği bitiren,
Bedava mezara giren zihniyet.

Adını yazmaktan, bilmekten aciz
Evinin yolunu bulmaktan aciz
Üç koyunu güdüp, gelmekten aciz
Çobanı padişah gören zihniyet

Şahsi menfaat uğruna planlar
Bu uğurda caiz olmuş yalanlar
Üsküdar’ı geçmiş atı olanlar
Hedefe kestirme varan zihniyet

Herkes doğru yolda, saptığımız yok
Konuşmaktan öte yaptığımız yok
Bilenlerden bir şey kaptığımız yok
Daima yıkmaya vuran zihniyet

İlim, teknik, siyaset, her hususta
Her birimiz her konuda tam usta
Rağbet edenlere kürk ile posta
Takdir edip selam duran zihniyet

Dünyada örneği yok, bize has
Herkes kendi oğluna veriyor pas
Siyaseti babadan oğla miras
Kabul edip, reva gören zihniyet

Makamlar mevkiler piyango gibi
Kime çıkarsa oluyor sahibi
Olmak için her yarışın galibi
İlk yumruğu önce vuran zihniyet

Takdir sizlerin ne dersiniz deyin,
Kimi isterseniz yerine koyun,
Ergün’ü ayırmayın başta sayın
Kendini suçtan ayıran zihniyet.

03.02.2008/Konya

DAVACIYIM SENDEN

Yıllar sonra bu kalemi elime
Aldıran sensin, davacıyım senden,

Bulamazken yazacak tek kelime,

Bulduran sensin, davacıyım senden.

Yirmi yıldır tutar iken yasını,

Unutmaya başlamışken sesini,

Bağlamamda altı telin pasını

Sildiren sensin, davacıyım senden.

Gençlik gitti elden yaş buldu kırkı,

Bilmem çevirir mi gücüm bu çarkı,

Gönlüme endişe yeniden korku,

Saldıran sensin, davacıyım senden.

Söndürüp ateşi, çevirip küle,

Dumanı üfleyip vermişken yele,

Yeniden beni bir güzel hayale,

Daldıran sensin, davacıyım senden.

Temizleyip gönlümdeki taşlığı,

Sayfayı çevirip koyup başlığı,

Umut ile satırları boşluğu,

Dolduran sensin, davacıyım senden.

Ergün’üm karşıma çıktın aniden,

Senin de farkın yok mu O caniden,

Hayır dersen eğer beni yeniden,

Öldüren sensin, davacıyım senden.

20.01.2005 Ankara

KALMAMIŞ

Yenişar’ı dolaştım karış karış,

Üyücekten girdim Seki kalmamış,

Orman olmuş, üzüm bağları Geriş,

Çıbıklar kurumuş, kökü kalmamış.

Milli park demişler, kalmamış dışı,

Vatandaşın hepten bozulmuş işi,

Domuz sürüsü sarmış, dağı taşı,

Tüfekler paslanmış; sıkı kalmamış,

Tarlayı sürmeden tohumu eksen,

Filiz verirdi, kuru dalı diksen,

Seyrettim hemen hemen, yüzde seksen,

Gen kalmış arazi, beki kalmamış.

Üstüne atmayla kendince giden,

Ne öküz kalmış, ne de öküz güden,

Motorlu vasıtalar olmuş neden,

Çiftinden vazgeçtim, teki kalmamış,

Dibe vurmuş, çıkamamış yüzeye,

Yenik düşmüş, teknolojik düzeye,

Kağnıdan eser yok, konmuş müzeye,

Pulluğun sürgenin, oku kalmamış.

Meydan okurken mevsime yıllara,

Gübre olurken bahçelere bağlara,

Kanalizasyon döşenmiş yollara,

Tersikler kurumuş, koku kalmamış.

Koca arık boyundaki yünekler,

Yok olmuş köy odaları, konaklar,

Haranı, dığanlar, bakır çanaklar,

Cami önündeki soku kalmamış,

Evlerin şekli, yapısı değişmiş,

Pencere, tavan, kapısı değişmiş,

Değişmeyen yok, hepisi değişmiş,

Üzüm serilirdi lökü kalmamış,

Örtmealtı, odun damı denilen,

Odun, çıra, vesair şey konulan,

Gerektiğinde cenaze yünülen,

Evlerin bitişik eki kalmamış.

Nişanlar, düğünler bir tuhaf olmuş,

Teknoloji gelmiş, çareyi bulmuş,

Kına odunu yerini tüp almış,

Adetler, oyunlar baki kalmamış,

Adetler, gelenekler, töreler hep,

Kendi kendine mi yok oldu acep?

Unutulmuş her ne idiyse sebep,

Tarihten hatıra, doku kalmamış,

Çoluk çocuk, herkesin çebinde,

Bulunurdu, ya da azık kabında,

Ceviz taşlayıp, oyardık dibinde,

Namtı, bıçak, küçük çakı kalmamış,

Aradım vardır diye en azından,

Bazen hottu, bazen fistan bezinden,

Lanet olsun, naylon poşet yüzünden

Azıkkabı denen çıkı kalmamış,

Cevabını bilene benim sorum,

İyi mi, kötü mü, siz yapın yorum,

Ergün'üm bana göre böyle durum,

Eskiden eser yok, dıkı kalmamış.

29.09.2007 Yenişarbademli.

ŞU GÖNLÜM

13.03.2007-Ankara

MAZİYE BAKIŞ

Çok değil, yirmi, otuz, ya da kırk yıl,
Düşündükçe kabul etmiyor akıl,

Olmazsa olmaz, her şeyin başıydı,
Sofraların ekmeğiydi, aşıydı.

Yoktu sanki kullanılmayan saha,
Biçilemezdi kıymetine paha,

Bir çift öküzü olmayan ev yoktu
Öküzü olanların karnı toktu.

Yüke dair her ne varsa çekimi,
Öküzleydi her bir şeyin ekimi.

Öğrenik öküz çiziden giderdi,
Acemi ise bir kişi yederdi.

Kağnı onun çektiği araç adı,
Mazi oldu şimdi, doldu miadı.

Kağnı deyip geçmeyin yaptığı iş,
Taşımacılıkta ona yoktu eş.

Yüküne göre çeşitleri vardı,
Ne taşıyacaksa onu koşardı.

Dağa, taşa, tomruğa ve oduna,
Tomruk kağnısı denirdi adına.

Uzun ve geniş araç gibi olan,
Ot, yonca, kamış gibi çok yük alan.

Kanatlı kağnı denen geniş tipi,
Harmanda çekmeye yarardı sapı.

Toprak, kum, genellikle ters çekmeye,
Önden kaldırılarak hızlı dökmeye,

Arkası geniş, önü biraz dardı,
Römork gibi sele denen vardı.

Yasaktı her bir yere gidilmesi,
İzne tabiydi öküz güdülmesi.

Öğle saatinde üç beş saatlik,
Eve kapamak şart idi üstelik.

Nedeni o vakitte gici tutar,
Hayvana işkence ölümden beter.

Deşdivan adı verilen bir adam,
Azrail misali idi bence tam.

Otlu diye yasak yere geçenler,
Kurtulurda deştivandan kaçanlar.

Yakalarsa eğer neler yapardı,
Dövmekle kalmaz, öküzü kapardı.

Şimdilik bu kadar şiirin sonu,
Bu yazdıklarım ancak yüzde onu.

Dilim döndüğünce yazdım kabaca,
Tek bir örnek var mı şimdi acaba?

Yazdıklarım ERGÜN'ün gözlemidir,
O günlere duyulan özlemidir.

21.09.2007

TÜRKÇE YAZ, TÜRKÇE KONUŞ

Türkçe adresle posta gitmiyor mu?

Yüz elli bin kelime yetmiyor mu?

Yoksa bak!Türkçe para etmiyor mu?

        Yabancı dili savunma karşımda,

         Türküm diyerek övünme karşımda,

Ne işi var sandın dağın başında,

Dağdaki it bile dili peşinde,

Dilini kullanıyor her işinde,

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

Ha İngilizce, ha kürtçe, farkı ne?

Aynı soy değil mi bunlar, ırkı ne?

Türkçe yazmaktan utanç, korku ne?

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

Yabancı dil öğrenme, bilme, bakın

Demiyorum! Yanlış anlama sakın.

Bir, beş değil, on dil öğren velakin,

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

Türk isen eğer, daima yazın da,

Türkçe olmak zorundadır sözün de,

Değeri yok ise eğer gözünde,

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

Ne olacakmış deme, cahil cahil,

Bir milleti millet yapan, iyi bil!

Vatan, bayrak, din ve konuştuğu dil.

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

E-posta adresi bilirsen eğer,

Öz adına, soyadına eş değer,

Senin bir parçan o, sanki akciğer,

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda,

Alkol gibi aynı, damlası zarar,

Azı da çoğu da bir, aynı karar,

Tek bir konuda var mı sana yarar,

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

Asla olmaz bu işin azı, çoğu,

Yemedim, kokladım der gibi boku,

Sonunda çıkar bu işlerde koku,

       Yabancı dile savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

Her Türküm diyen eğer Türk olsaydı,

Türklüğün ne olduğunu bilseydi.

Ah!, ah! yeterdi bir gün Türk kalsaydı,

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

Bilmiyordum, özür de, gaflet derim.

Tamam önemli olan, niyet derim.

Ama savunursan, ihanet derim,

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

Hepsi bu değil dur! bunlar bir kısmı,

Madalyonun ön yüzündeki resmi.

Bu destanı yazanın ERGÜN ismi,

       Yabancı dili savunma karşımda,

       Türküm diyerek övünme karşımda.

02.11.2007-Konya.

           GELİYOR

Teknoloji, pek çok zoru bitirdi

Eyvallah , selam veresim geliyor.

Velakin, neleri aldı götürdü

Hesabını da sorasım geliyor

Yararlarını sayar isem tek tek

Yazmakla bitmez ki, zaten yok gerek

Ama bilerek ya da bilmeyerek

Zararını da göresim geliyor

Mesela internet, sanki mucize

Ne imkanlar tanıyor bakın bize

Anında yazı yazıyorum size

Lakin düşünüp durasım geliyor

Dün Karaağaç’a giderken yaya

Bugün moda oldu gitmek uzaya

Ne biliyim istiyor, gönül bu ya

Düşüp yollara yorasım geliyor

Toplam yüz daire, ev tuttum yeni

Altı ay oldu tanıyan yok beni

Nasıl özlemesin bu gönül seni

Vallahi her gün göresim geliyor

Selam vermeyi almayı unuttum

Suratlar asık, gülmeyi unuttum

Hayattan bir zevk, almayı unuttum

Dost meclisine varasım geliyor

Şiirlerle methiyeler düzerek

Saatlerce yazdığım özenerek

Mektup yerine, şimdi mesaj çek

Bu telefonu kırasım geliyor

Yazdıktan sonra beklediğim

Hem okuyum, hem kokladığım

Bu güne değin hala sakladığım

Zarfın içine giresim geliyor

Sıkıldım vallahi ben, ah çektirdi

Efkarlandım bir sigara yaktırdı

Bu Ergün’ü usandırdı bıktırdı

Hayalsa tekrar kurasım geliyor

                    23..03.2007/Ankara

              MASAL GİBİ

Bir zamanlar Yenişar denen yerde

Bal idik, kaymak idik, şekerdik be,

Vallahi özledim o günler nerde

Sanki mutluluk neşe, ekerdik be.

Daha köyde yokken kesim moturu

Ağşamdan eğelerdim golusturu

Yanaşırdım şama seksen guturu

On dakkaya varmazdı, yıkardık be.

Besmele çekip, der uğurlar ola

Ta erekmeğinde düşerdik yola

Alma goşafına vermeden mola

Tomruk gağnısıyla çıkardık be

Gün doğmadan evvel makdaya varıp

Yüklerdik gağnıyı, zencirle sarıp

İyicene sıkardık olu burup,

Tedbir için de ganca çakırdık be

Dereleri rampaları aşardık

Öküz çekmezdi, zıvgara goşardık

Haydaaa diye bağırırken coşardık

İnişlerde firen sıkardık be.

Gağnı tekerinden yollar tozardı

Bitmezdi yol uzardı da uzardı

Ağıllaca depo, sanki pazardı

Keyfe gelip garşıdan bakardık be

Gağnıyı yıkıp pusulayı alıp

Alınları elin tersiyle silip,

Yıktığım tomruğa şöyle yan gelip

Yaslanıp bir cığara yakardık be

Bağdaş gurup azık gabını açıp

Çomaç dürüp, gaveteye tuz saçıp

Dermen arığından da suyu içip

Gerinerek bir ohhhh çekerdik be

Ergün’üm anlattım bir günlük fasıl

Masal gibiydi ama, hepsi asıl

Nerden bilecek bunu yeni nesil

Bugün olsa madalya takardık be

                    Ergün Uçar

             21.03.2007/Ankara

   CÜMLE ÖĞRETMENLERE

Bugün yirmi dört kasım senin günün

Hayatımda en önemli yer senin

Bu gün senin bayramın hem de düğün

Tarifini yapmak bana zor senin.

Yedi yaşımdan başlayıp bu yana

On beş sene muhtaç oldum ben sana

Hakkınızı helal eyleyin bana

Yediğim lokmada hakkın var senin

Nasıl anlatsam seni derken nasıl

Yakaladım gerçeği şimdi asıl

Sana emanet dendi yeni nesil

Namus senin, şeref senin, ar senin

Bendeki sana karşı olan duygu

Fatihin hocasına duyduğu saygı

Duymamak için gelecekten kaygı

Eksilmesin gözlerinden fer senin

Müsaade et elini öpmek borcum

İstediğin emirdir yapmak borcum

Her güzelliği senden kapmak borcum

Yüreğinde yanan ateş kor senin

Ergün’e sormayın bu sevgi niye

Layık mı hepsi bu sevgiye diye

Hak edene kurban, canım hediye

Bilmeyenler değerini kör senin.

                  1988 Etimesgut/Ankara

                                  Ergün UÇAR

                                 Aşık Veysel Yıldızer dostumun

                                 Televizyonda rahmetli eşi için
                                   Söylediği türküyü dinlerken.

                  TAZİYE

Dinledim seni dolarak gözlerim

Hüküm Hak’tan başın sağ olsun dostum

İnan tutmaz oldu bir an dizlerim

Mekanı cennet bağ olsun dostum

Takdir-i ilahiye söz bulunmaz

Alın yazısıdır neden bilinmez

Kalanlara sabır, ölenle ölünmez

Günahı inşallah yeğ olsun dostum

Bu dünya imtihan işte soru bu

Soruların içinde en zoru bu

Yüreği yakan ateşin koru bu

Dua yüreğinde çığ olsun dostum

Allah kimsenin bozmasın başını

Kalanların uzun eylesin yaşını

Sabır ile silip gözün yaşını

İman dolu göğsün dağ olsun dostum

Ergün’üm sana dilerim taziye

Hemi sana hem de iki kuzuya

Boyun ince Hak’tan gelen yazıya

Biraz olsun acın sığ olsun dostum

                                 23.03.2005

                              Sincan/Ankara

            TEŞEKKÜRNAME

Selamünaleyküm Mazmuni gardaş

Davete icap ettin sağ olasın

Hak yolunda senle olalım yoldaş

Gönülleri bürüyen ağ olasın

Yüreklisin esirgeme sözünü

Gümbürdesin susturma hiç sazını

Savunmaya devam eyle tezini

Herkes içsin suyundan sığ olasın

Ağrı dağı gibi dik olsun başın

Cenab-ı Hak uzun eylesin yaşın

Her iki cihanda tam olsun işin

Köhne dünyaya yeni çağ olasın

Her hususta, her yerde, her yönünde

Cümle engeller düz olsun önünde

Pişman olma hiçbir şeyin sonunda

Başı dumanlı ulu dağ olasın

Takma kafaya olmasın hiç tasan

Al kalemi eline işte asan

Doğru bildiğin olsun ana yasan

Fatihin sancağında tuğ olasın

Pehlivan ol daima başa güreş

Ufkun daim olsun batmasın güneş

Yalnız değilsin sen, sana Ergün eş

Rahatsız olan olsun tığ olasın

                         19.06.1998

                 Etimesgut/Ankara

               TÖVBE

Yıllardır ettiğim duaya tövbe

Pişmanım gerisini getir Ya Rab

Bu günleri de görmek varmış vay be

Tez elden her bir şeyi bitir Ya Rab

Saymadan ne var ne yok her bir husus

Sağ sol ayırma beş yüz elli mebus

Sabaha kalmasın bitsin bu kabus

Çektiğimiz çileyi yetir Ya Rab

Şehit anasından her gün intizar

Almaktan kalmadı zaten itibar

Ne lazım bize böyle iktidar

Tuş eyle bizi, yere yatır Ya Rab

Selam verip bir dostuma bakmaya

Utanıyorum el içine çıkmaya

Yemin ettim yaptığımı yıkmaya

Tarumar eyle çatır çatır Ya Rab

Yeter artık diyelim bu oyuna

Bozkurtumu döndür asli huyuna

Bizi tekrar o barajın suyuna

Can simidi vermeden batır Ya Rab

Ergün’üm kalmadı tükendi gücüm

Ülkücü olmak mıydı benim suçum

Yardım eyle yerde kalmasın öcüm

Başbuğumdan var ise hatır Ya Rab

                       09.06.2001

                 Eryaman/Ankara


       VAR MISIN? (Atışma)

Kendin istedin benden günah gitti

Duman olup tütmeye var mısın?

İş değişti şimdi o fasıl bitti

Biraz da kavga etmeye var mısın?

Boyum birseksenüç, kilom yetmişbeş

Sıkletimde kendime arıyom eş

Benimle her türlü sitilde güreş

Cesaret edip, tutmaya var mısın?

Dikkat et hafife alma sakın ha

Eksi pehlivanım benden çekin ha

Zora gelince çıkmasın kokun ha

El ense çekip, çatmaya var mısın?

Yeri ve zamanı bıraktım sana

Bekliyorum tez haber gönder bana

Buzağı idin yeni oldun dana

Düşüp çamura batmaya var mısın?

Kırılma sözüme özür dilerim

Ağlar isen göz yaşını silerim

Mamanı verir beşiğe belerim

Ninni söylerim yatmaya var mısın?

Sürç-i lisan eylemişsem af ola

Gaye muhabbet eylemek laf ola

Gönüller bir aynı yöne saf ola

Daha ileri gitmeye var mısın?

Ergün’üm şimdilik kestim sözümü

Bu günlük duvara astım sazımı

Paylaşırım elde koymam kozumu

Daha da kaşıt atmaya var mısın?

                         23.06.1998

                Etimesgut/Ankara

                                  Ya Rab….!

Biliyorum günahkar bir kulum ben

Haddimden fazla benim suçum Ya Rab

Zarf üstünde mühürlenmiş pulum ben

Kalmadı dayanacak gücüm Ya Rab

Umutlarım, hayallerim yıkıldı

Damarımda kan kurudu, çekildi

Ak düştü saçıma, yer yer döküldü

Cayır cayır yanıyor içim Ya Rab

Ne olur güç ver, kuvvet ver, azim ver

Bu sorunları aşmaya çözüm ver

Yardım eyle bana büyük sözüm var

Uğrunda kurbandır üç koçum Ya Rab

Elimden tut ayağa kaldır beni

Bir fırsat tanı bana, güldür beni

Layık olamasam süründür beni

Biliyorum sende ilacım Ya Rab

Rahmansın, rahimsim, derman sendendir

Ne dersen ol olur, ferman sendendir

Sen nasip edersen harman sendendir

Böyledir bilesin inancım Ya Rab

                                 2001

                    Eryaman/Ankara

       ZAMANI ŞİMDİ

Boşa geçirdikten sonra kırk yılı

Şimdiden sonra gülmenin zamanı.

Pas tutmuştu gönül sazımın teli

Artık sazı ele almanın zamanı

Böyle biter diye sanırken ömrüm

Dua ederken gelsin diye ölüm

İkinci baharına girdi gönlüm

Yeniden hayale dalmanın zamanı

Yirmibeş temmuz doğduğum gün benim

Yüzüm GÜLdü, gönlüm artık ŞEN benim

Umudumsun hayalimsin Sen benim

Aşk pınarından dolmanın zamanı

İnanmıştım her yokuşun bir düzü

Olacaktır her gecenin de gündüzü

Alevlendi gönlümde sevda közü

Gözlerimden yaşı silmenin zamanı.

El ele, gönül gönüle, göz göze

Gönülden hissederek seze seze

Konuşmaya gerek duymadan söze

Her an birlikte olmanın zamanı

ERGÜN yürür artık yere basmadan

Kanatlanıp UÇAR rüzgar esmeden

Ölüm yok bana sen beni asmadan

Senin elinden ölmenin zamanı.

                      26.07.2006

                    Yenimahalle/Ankara

             UTANIYORUM

Bu ses belki de milyonların sesi,

Maziden ta dünden utanıyorum.

Sesi çıkmayanların son nefesi,

Şu anda bu günden utanıyorum.

Kimlerden neden, beraber sayalım,

Taşı gediğine doğru koyalım,

Sevinci kederi ortak duyalım,

Evvela ben benden utanıyorum.

İstatistiklere bak kaç milyon kaç

Kişi açlık sınırında hatta aç.

El açmış milletim yardıma muhtaç,

Sözde fak fuk fondan utanıyorum.

Yıllar yılı un sere sere ipe,

Deniz tükendi dibe vurduk dibe,

Korkarım sonumuz edilmek hibe,

Oynanan oyundan utanıyorum.

Çürümüşlük, kokmuşluk diz boyu, diz

Birinden çıkmadan yeni bir kriz,

Firen tutmuyor, felakettir bu hız,

Sonuç kötü sondan utanıyorum.

Ay yıldızlı bayrağın gölgesinden,

Taşıdığım kimlik belgesinden,

Anavatanın yedi bölgesinden,

Damarımda kandan utanıyorum.

     05.05.2001 Eryaman/Ankara

YETER ARTIK

Bıçak kemiğe dayandı, yeter be.!

Bu it sürüsü kırılmalı artık,

Terör değil bu, savaştan beter be.!

Savaşsa savaş, girilmeli artık.

Oğuzlardan geliyor boyum benim,

Ecdadımdan yadigar huyum benim.

Savaşa girmek düğün, toyum benim

Hücum emri tez, verilmeli artık.

Binleri buldu verilen can benim

Durulur mu be, dökülen kan benim

Sahipsiz sanmayın bu vatan benim

Hesap vaktidir sorulmalı artık.

Dostu düşmanı ayırıp, seçerek

Planı, oyunu, bozup geçerek

Engel olanı da ezip geçerek

Türkün Türklüğü görülmeli artık.

Yansın o dağlar canlı ot kalmasın

Köpek sürüsünden tek it kalmasın

Temizlensin tertemiz bit kalmasın

Öldüren darbe vurulmalı artık.

Besideki it başının başını

Kesip köpeklere verip leşini

Dindirip anaların göz yaşını

Yaralar tekrar sarılmalı artık

ERGÜN UÇAR, 21.09.2007 Konya.

CAİZ ARTIK

Bardağı taşıran son damla düştü,

Bardak lafın gelişi, deniz taştı,

Sana söylüyorum PKK puştu,

       Boğazınızı tutup sıkmak artık,

       Caizdir ananızı …mek artık,

Gardaşım dedim bir de yalan imiş,

Dost görünmesi kahpe plan imiş,

Koynumda beslediğim yılan imiş,

      Dünyayı başınıza yıkmak artık,

      Caizdir ananızı …mek artık.

Nereye girmek lazımsa girerek,

Varılacağı yere de vararak,

Kalıp orada karargah kurarak,

     Ay yıldızı göndere çekmek artık,

     Caizdir ananızı …mek artık.

Demiştim sana ya sev, ya da terk et,

Terk etmiyorsan köpek, itaat et,

Artık doldu sana verdiğim müddet,

       Ocağınıza incir dikmek artık,

       Caizdir ananızı …mek artık.

Ergün UÇAR-22.10.2007

ÇAĞ ATLADIK

Aybaşı gelince alıp maaşı

Yan gelip de yatarak çağ atladık.

Eteklerden arta kalan kumaşı

İhraç edip satarak çağ atladık.

Bir yana koyup tarihi töreyi

Dünden fersah fersah açtık arayı

Moda uğruna bastırıp parayı

Eskileri satarak çağ atladık

Başa geçince işi bilen kişi

Dört yılda halletti kırk yıllık işi.

Her gün televizyondan saat başı

Bülbül gibi öterek çağ atladık.

Solladık batıyı yapınca hızı

Onlar örnek alır oldular bizi

Kolay sanmayın geceyle gündüzü

Birbirine katarak çağ atladık.

Ergün’den bu kadar anlayın halden.

Gayri her işimiz aşağı belden.

Laikliği bırakmayarak elden

El üstünde tutarak çağ atladık.

17.12.1990 Adapazarı

BAŞLANGIÇ VE BİTİŞ

Okulda seni ilk gördüğümde

Sinemden başladı yakışın beni.

Merhaba deyip selam verdiğimde

On ikiden vurdu bakışın beni.

İşte böyle başlamıştı aşkımız

Kavuşmaktan yana yoktu kuşkumuz

Sevgi kalesiyken gönül köşkümüz

Temelden başladı yıkışın beni.

Aynı anda çarparken yüreğimiz

Mutlu sona ermekken dilediğimiz

Bükülmezken gönül bileğimiz

Kahretti ansızın büküşün beni

Ergün’e tattırdın gerçek ölümü

Mecnun misali kaybettim yolumu

Eğer sorarsan bu gün ki halimi

Evlenmendir ipe çekişin beni.

22.09.1989

Tuzla Piyade Okulu.

GÖNÜL GÜZERGAHI

Kırşehir’de bir güzel gördüm

Rüzgar misali esip geçti

Gönlümü yere kilim serdim

O üzerine basıp geçti

Merhaba deyip selam verdim

Vurgun yeyip komaya girdim

İstedim imdat diye yardım

Kaş altında göz kısıp geçti

Koştum ardından umut ile

Kovacağını bile bile

Ne geldiyse söyledim dile

Duymayıp surat asıp geçti

Yalvardım gel kız etme diye

Yeter artık naz etme diye

Tuttum elinden gitme diye

İterek beni süsüp geçti

Ergün’üm gerçek sandım önce

Uyandım ranzadan düşünce

Bu derdi çeken bilir anca

Tekrar yaramı deşip geçti.

13.01.1991

Yenişarbademli

HAKKIM HARAM OLSUN

Ne diyeyim benden başka birine

Yetebildiysen hakkım haram olsun

Mutlu bir yuva bu günden yarına

Çatabildiysen hakkım haram olsun

Mazinin üstüne bir perde çekip

Tüm mektuplarımı sobada yakıp

Albümünden resimlerimi söküp

Atabildiysen hakkım haram olsun

Demek değerim yokmuş nazarında

Hiç hakkım yok bu sandın üzerinde

Hediyelerimi bit pazarında

Satabildiysen hakkım haram olsun

Bir nebze olsun beni özlemeden

Ne hale geldiğimi izlemeden

Kocan ile vicdanın sızlamadan

Yatabildiysen hakkım haram olsun.

Ergün’ü yaşarken soktun mezara

Sen kocanla mutlusun bende yara

O güzel günlere hile numara

Katabildiysen hakkım haram olsun.

09.12.1989

Yenişarbademli

     ALACAĞIM BEN SENİ

Bu yola baş koymuşum inan bana

Vara vara alacağım ben seni.

Göreceksin söz veriyorum ben sana

Göre göre alacağım ben seni.

Gülüm demişim, sevmişim bir kere

Peşindeyim gider isen her yere

Önüne gonca güller sere sere

Dere dere alacağım ben seri.

Bulmuşken istemem seni yitirmek

Hedefimdir seni yola getirmek

Gayem nikah masasına oturmak

Yora yora alacağım ben seni

Cümle engelleri eyleyerek düz

Peşinde olacağım gece gündüz

Önünde eğilip eteğine yüz

Süre süre alacağım ben seni

Usandırmasın beni bırak nazı

En iyisi gönüllü ol sen razı

Zor kullanmak caizdir inan bazı

Vura vura alacağım ben seni

Sebeb sensin bana böyle yazdırdın

Damarıma basıp beni kızdırdın

Ergün’ü kırkından sonra azdırdın

Sara sara alacağım ben seni

                             31.07.2007

                         Yenimahalle/Ankara

                   DUA

Seviyorum, bu aşkı doya doya

Tatmayı nasip eyle ya Rab bana.

Her geçen gün üstüne koya koya

Katmayı nasip eyle ya Rab bana

Süzülerek aşağıya belinden

Koklamayı saçının her telinden

Bırakmadan sıkı sıkı elinden

Tutmayı nasip eyle ya Rab bana

Bir kutlu sevda bu yüceden yüce

Çok şey değil, istediğim sadece

Helalim olarak ömrümde bir gece

Yatmayı nasip eyle ya Rab bana

Bekleyip daha fazla üzülmeden

Yüreğimdeki sevda ezilmeden

Boğazıma lokmalar dizilmeden

Yutmayı nasip eyle ya Rab bana

İstemem gayrisin olmasın başka

Çok daha önceden olsaydı keşke

Kırkında kavuştum aradığım aşka

Yetmeyi nasip eyle ya Rab bana

Aşığım bu kuluna her bir yönden

Gönlümde kalan hayaller var dünden

Esirgeme bunu kulun Ergün’den

Bu kızı nasip eyle ya Rab bana.

                                     16.08.2006

Yenimahalle/Ankara

</div>

GARDAŞ

Bu it başını neden asmıyoruz?

Havale edip bir kuruma gardaş,

Engel olan mı var ki kesmiyoruz?

Sen bari cevap ver soruma gardaş.

Kurbanda çok gelsin diyerek eti,

Besiye mi çektik yoksa bu iti.

Ve hayatını eyleyip garanti,

Mehmetçiğe kaldı koruma gardaş.

İnsanlık suçu diyenler idama

Astılar, acımadılar Saddam’a.

Sorarlar insanlık bu mu adama?

Vallahi gidiyor zoruma gardaş.

Sormadı bana kendi karar verdi,

Okyanus ötesinden gelip girdi,

Canlı yayında darağacı kurdu,

Akıl ermiyor bu duruma gardaş.

Kim ne derse desin duymam vallahi,

Birisi söz vermiş, uymam vallahi,

İnsan yerine de koymam vallahi,

Sen ne dersin benim yerime gardaş.

Madem öyle, it ürür kervan yürür,

Leşini kırk katır ardında sürür,

Canlı yayınlarım tüm dünya görür,

Gerek var mı daha yoruma gardaş?

Bu it başı hala orda kaldıkça,

Benim vatanımda nefes aldıkça,

Sürüsüne ordan haber saldıkça,

Dokunuyor benim arıma gardaş,

Benim, senin payın yediği lokma,

Şart oldu bu köpeği ipe çekme,

Sandalyesine senle vurup tekme,

Son verelim artık, pirime gardaş.

           Ergün UÇAR- 30.10.2007

ZİHNİYET

Memleketi bu duruma getiren,
Kediye ciğeri veren zihniyet
Her bir türlü güzelliği bitiren,
Bedava mezara giren zihniyet.

Yıllar oldu hasreti yaktı beni
Yenişar’a yetmek ister bu gönlüm
Yaylaların kokusu çekti beni
Kokusundan tatmak ister şu gönlüm

Azık kabını kuşanıp belime
Küçük bir nacak alıp  elime
Bir de türkü dolayıp da dilime
Yola düşüp tütmek  ister su gönlüm

Geledosa varıp kuleye çıkıp
Tam zirveden aşağı doğru bakıp
Seyre dalıp birde sigara yakıp
Gönlümce keyf çatmak ister şu gönlüm

Gece tarla sularken su yıkıp da
İki kıyık söküp ateş yakıp da
Dişlenmiş mi diye açıp bakıp da
Mekke çalıp ütmek ister şu gönlüm

Kanatlı kağnıya geri gererek
Sicim ile kanatlarını örerek
Fes diye başıma mendin sararak
Sarı saman atmak ister şu gönlüm

Kızak yapıp çürük kozdan  kaymayı
Birdir bir oynarken adım saymayı
Ceviz taşlayıp bıçakla oymayı
Horoz çıkarıp ötmek ister şu gönlüm

Unuttum adlarını saysam tek tek
Güvencin taklası, kürütmek, sek sek
Birdirbir, düllük deynek, uzun eşek
Çocukluğuma gitmek ister şu gönlüm

Vatandayım ama gurbeti başka;
Gurbette sılanın hasreti başka
Yüreğime çöken kasveti başka
Alan olsa satmak ister şu gönlüm

Ergün der ki, daha ne söyleyim ben
Kader böyle imiş, ne eyleyim ben
Kuş tüyü yatak olsa neyleyim ben
Kepenekle yatmak ister şu gönlüm

Ergün Uçar